Անմիզապահություն. հաճախ տրվող հարցեր. izmirlianmedicalcenter.com

1.  Ի՞նչ է անմիզապահությունը:

Անմիզապահությունը մեզի ակամա արտահոսքն է:

2. Որքանո՞վ է լուրջ անմիզապահության խնդիրը:

Անմիզապահությունը բավականին տարածված խնդիր է ամբողջ աշխարհում: Առավել հաճախ հանդիպում է կանանց մոտ: Այն սթրեսի և անհանգստության տարածված պատճառ է, պահանջում է մեծ ծախսեր հանրության և անհատների համար: Մի շարք հետազոտությունների արդյունքներով տարածվածությունը կանանց մոտ գնահատվում է 20-40%:

3. Ի՞նչ պատճառներ կարող են բերել անմիզապահության առաջացման:

Անմիզապահության մի քանի տեսակներ կան, որոնցից առանձնացնում ենք 4 հիմնական տեսակներ` սթրեսային, ուրգենտային, խառը և գերծավալային: Յուրաքանչյուր տեսակն ունի բնորոշ պատճառներ: Սթրեսային անմիզապահությունը մեզի ակամա արտահոսքն է ֆիզիկական լարվածության ժամանակ (օրինակ` հազալիս, փռշտալիս, ծիծաղելիս, ծանրություն բարձրացնելիս, արտահայտված դեպքերում` նույնիսկ, քայլելիս): «Սթրեսային» տերմինը կապված չէ սթրեսի կամ վախենալու հետ, այլ բնորոշում է անմիզապահության այն դեպքերը, որոնք առաջանում են ֆիզիկական լարվածության ժամանակ: Սթրեսային անմիզապահության պատճառը միզապարկի փականային համակարգի անբավարար աշխատանքն է:

Ուրգենտային անմիզապահության դեպքում մեզի ակամա արտահոսքի պատճառը միզապարկի պատի (մկանային շերտի) ակամա կծկումն է: Այս դեպքում մեզի ակամա արտահոսքին չի նախորդում ֆիզիկական ակտիվություն: Նախ առաջանում է միզելու հանկարծակի, բավականին ուժեղ արտահայտված, անզսպելի ցանկություն, որն էլ ուղեկցվում է մեզի ակամա արտահոսքով:

Խառը տիպի անմիզապահության դեպքում առկա է ինչպես սթրեսային, այնպես էլ ուրգենտային բաղադրիչ և պացիենտն ունի անմիզապահության վերոնշյալ երկու տեսակներին բնորոշ գանգատներ:

Գերծավալային տեսակի անմիզապահությունն առավել հաճախ հանդիպում է տղամարդկանց մոտ և, սովորաբար, պայմանավորված է շագանակագեղձի գերաճով: Պատճառն այն է, որ չափերով մեծացած շագանակագեղձը, փակելով միզուկի լուսանցքը, խոչընդոտում է մեզի արտահոսքին, որը հանգեցնում է միզապարկի գերլցման: Գերլցված միզապարկի պայմաններում բարձրանում է ներմիզապարկային հիդրոստատիկ ճնշումը` առաջացնելով մեզի ակամա արտահոսք:

4. Որո՞նք են անմիզապահության առաջացման ռիսկի գործոնները, ռիսկե՞ր են, արդյոք, ճարպակալումը և սպորտը:

Կանանց մոտ անմիզապահության առաջացման ռիսկի գործոններ են բոլոր այն իրավիճակները, որոնք հանգեցնում են ներորովայնային ճնշման քրոնիկական բնույթի բարձրացման (օրինակ` քրոնիկական փորկապություն, այնպիսի շնչառական խնդիրներ, որոնք կարող են քրոնիկական հազի պատճառ դառնալ` ասթմա, ֆարինգիտ, քրոնիկական բրոնխիտ): Ռիսկի գործոններից են նաև մի շարք սպորտաձևերը (հիմնականում խոսքը ծանր ատլետիկայի մասին է), տարիքը, հղիությունը, ծննդաբերությունը, ռասսան (սպիտակամորթ կնոջ մոտ առավել հաճախ է հանդիպում), ճարպակալումը, մի շարք հորմոնալ բուժումներ, ծխախոտը, շաքարային դիաբետը, դեպրեսիան, կոֆեինի չարաշահումը (կարող է ուրգենտային անմիզապահության պատճառային գործոն լինել) և այլն:

Տղամարդկանց մոտ առավել հաճախ հանդիպում է անմիզապահության ուրգենտային տիպը, իսկ սթրեսային տիպի անմիզապահություն առաջանում է, սովորաբար, տարբեր հիվանդությունների դեպքում` շագանակագեղձը հեռացնելուց հետո:

5. Ովքե՞ր են հակված և ում մոտ է առավել հաճախ զարգանում անմիզապահություն:

Անմիզապահությունն առավել հաճախ հանդիպում է կանանց մոտ: Վերոնշյալ ռիսկի գործոնների առկայության դեպքում առաջացման հավանականությունը բարձրանում է:

6. Կարո՞ղ են որոշ ըմպելիքներ հրահրել անմիզապահության առաջացումը:

Անմիզապահության առաջացման ռիսկի գործոններից է կոֆեինի (մասնավորապես սուրճի) չարաշահումը: Վերջինս կարող է ուրգենտային անմիզապահության պատճառային գործոն լինել:

7. Որքա՞ն հաճախ է հանդիպում անմիզապահությունը կանանց մոտ:

Մի շարք հետազոտությունների արդյունքներով տարածվածությունը կանանց մոտ գնահատվում է 20-40%:

8. Անմիզապահությունն արդյո՞ք ծննդաբերության հետևանք է և տարեց կանանց մշտական ուղեկիցը:

Ծննդաբերությունը սթրեսային անմիզապահության ռիսկի գործոններից է: Տարիքը ևս անմիզապահության ռիսկի գործոններից է և տարիքի հետ հանդիպման հաճախականությունը բարձրանում է: Երիտասարդների մոտ առավել հաճախ դիտվում է անմիզապահության սթրեսային տեսակը, իսկ առավել տարեցների մոտ` ուրգենտային և խառը տեսակները:

9. Որո՞նք են անմիզապահության առաջացման պատճառները տղամարդկանց մոտ:

Տղամարդկանց մոտ անմիզապահության առաջացման ռիսկի գործոններն են տարիքը, կոնքային ռադիկալ վիրահատությունները (հաճախակի պատճառ է շագանակագեղձի հեռացումը): Գերծավալային տիպի անմիզապահության առաջացման պատճառը միզապարկից ներքև առաջացած օբստրուկցիան է (հաճախակի պատճառ է շագանակագեղձի գերաճը):

10. Հնարավո՞ր է նվազեցնել անմիզապահության ինտենսիվությունը քաշի նվազեցման կամ սննդակարգի միջոցով:

Անմիզապահության առաջացման ռիսկի գործոններից է ճարպակալումը: Հետևաբար, նվազեցնելով քաշը, դրական արդյուքներ ստանալու հավանականությունը բարձրանում է: Ճիշտ սննդակարգը ևս իր ազդեցությունն ունի: Կոֆեինի (մասնավորապես սուրճի) չարաշահումը կարող է ուրգենտային անմիզապահության պատճառային գործոն լինել: Մի շարք դեպքերում միզապարկը գրգռող սննդից հրաժարվելու կամ սահմանափակ քանակով օգտագործման կարիք կարող է առաջանալ:

11. Կա՞ն, արդյոք, ուրոլոգիական միջադիրներ, և ինչո՞վ են տարբերվում սովորական միջադիրներից:

Կան բազմաթիվ տեսակների ուրոլոգիական միջադիրներ: Սովորական միջադիրներից վերջիններիս տարբերությունն ակնհայտ է տղամարդկանց համար նախատեսված միջադիրների դեպքում, որոնք հատուկ հարմարեցված են արական արտաքին սեռական օրգաններին և չափերով ավելի փոքր են:

12. Ինչո՞ւ ընտրել շնչող միջադիրներ:

Շնչող միջադիրներ օգտագործելու դեպքում մաշկային տարբեր բնույթի խնդիրների առաջացման հավանականությունը ավելի քիչ է:

13. Ի՞նչ ձևերով կարող է արտահայտվել անմիզապահությունը:

Անմիզապահության տարբեր տեսակներ տարբեր ձևերով են արտահայտվում: Սթրեսային անմիզապահությունն արտահայտվում է մեզի ակամա արտահոսքով` հազալիս, փռշտալիս, ծիծաղելիս, ծանրություն բարձրացնելիս և մի շարք այլ այնպիսի իրավիճակներում, որոնք ուղեկցվում են ներորովայնային ճնշման բարձրացմամբ: Արտահայտված սթրեսային անմիզապահության դեպքում մեզի ակամա արտահոսք կարող է դիտվել նույնիսկ քայլելիս:

Ուրգենտային անմիզապահության դեպքում մեզի ակամա արտահոսքին սովորաբար նախորդում է միզարձակության հանկարծակի առաջացած, բավականին ուժեղ և անզսպելի ցանկություն: Այս պացիենտները նշում են, որ առաջանում է միզելու անզսպելի ցանկություն և մինչև զուգարան հասնելը դիտվում է մեզի ակամա արտահոսք:

Խառը տիպի անմիզապահության դեպքում առկա է ինչպես սթրեսային, այնպես էլ ուրգենտային բաղադրիչ: Պացիենտի մոտ դիտվում է անմիզապահության վերոնշյալ երկու տեսակների համադրությունը:

Գերծավալային տիպի անմիզապահությունն առավել հաճախ դիտվում է շագանակագեղձի գերաճով տղամարդկանց մոտ: Այս դեպքում դիտվում է մեզի ակամա արտահոսք կաթիլների տեսքով:

14. Կա՞, արդյոք, անմիզապահությունից ազատվելու հնարավորություն, բուժվո՞ւմ է, արդյոք, կանանց անմիզապահությունը:

Անմիզապահությունը բուժելի է ինչպես կանանց, այնպես էլ տղամարդկանց մոտ: Վերջինիս բուժման տարբեր եղանակներ կան:

15. Ինչպե՞ս է ախտորոշվում անմիզապահությունը:

Անմիզապահության ախտորոշման և հետագա բուժման համար պետք է դիմել ուրոլոգի օգնությանը: Ախտորոշման համար մեծ դեր ունի գանգատների բնույթի, վաղեմության, արտահայտվածության աստիճանի և մի շարք այլ տվյալների մանրակրկիտ վերլուծությունը: Կատարվում են լաբորատոր և գործիքային քննություններ, ինչպես նաև զննում գինեկոլոգիական սեղանին:

16. Անմիզապահության բուժման ինչպիսի՞ ոչ վիրահատական մեթոդներ կան ներկայում:

Ոչ վիրահատական մեթոդներից օգտագործվում են բուժման ոչ դեղորայքային (ինչպիսիք են` կոնքի մկանների վարժանքը, միզապարկի վարժանքը, էլեկտրական խթանման որոշ մեթոդները և այլն) և դեղորայքային եղանակները:

17. Ի՞նչ անել, եթե դեղորայքային բուժումն արդյունավետ չէ:

Եթե բուժման ոչ դեղորայքային և դեղորայքային եղանակներն արդյունավետ չեն, ապա, սովորաբար, վիրահատական միջամտության կարիք է առաջանում:

18. Ի՞նչ միջոցառումներ են կիրառվում բուժման ընթացքում:

Կան բուժման ոչ դեղորայքային, դողորայքային և վիրահատական մեթոդներ:

19. Բուժման ի՞նչ ինվազիվ և փոքր ինվազիվ մեթոդներ կան:

Ինվազիվ մեթոդներից ամենաարդյունավետը սթրեսային կամ խառը տիպի անմիզապահության դեպքում կատարվող ժապավենային վիրահատությունն է, որի դեպքում միզուկի տակ տեղադրվում է հատուկ ժապավեն` նախատեսված անմիզապահության բուժման համար: Վիարահատությունը համարվում է փոքր ինվազիվ և կատարվում է հեշտոցային մուտքով` վերջինիս առաջային պատին կատարված 1սմ չափի կտրվածքով: Կան մի շարք այլ վիրահատական միջամտություններ ևս (այդ թվում` բաց և լապարոսկոպիկ):

20.  Ինչպե՞ս կանխարգելել անմիզապահությունը:

Անմիզապահության կանխարգելման համար անհրաժեշտ է խուսափել այնպիսի իրավիճակներից , որոնք հանգեցնում են ներորովայնաին ճնշման քրոնիկական բնույթի բարձրացման (քրոնիկական հազ, փորկապություն և այլն), հետևել քաշին, սննդակարգին, հրաժարվել ծխախոտից: Անհրաժեշտ է ժամանակին դիմել բժշկի խորհրդատվության, քանի որ առկա ախտանիշները ժամանակի ընթացքում սովորաբար ավելի արտահայտիչ են դառնում, իսկ ժամանակին դիմելու դեպքում ոչ վիրահատական եղանակներով բուժվելու հավանականությունն առավել բարձր է:

Մանրամասն տեղեկությունների համար կարող եք դիմել Իզմրլյան ԲԿ ուրոլգիական բաժանմունք կամ զանգահարել` 010242483

Հեղինակ` ուրոլոգ Գոռ Գրիգորիի Շադյան

Հարցեր, պատասխաններ, մեկնաբանություններ